«Οι λέξεις δεν αποδόθηκαν τυφλά με τις ίδιες αντίστοιχες. Γιατί δεν ήταν οι λέξεις και τα λόγια που μας χρειάζονταν, παρά το νοημά τους. Γι’ αυτόν το λόγο, εκεί όπου συνέβαινε το νόημα να συμφωνεί στην ελληνική και τη σλαβική, αποδώσαμε την έκφραση με την ίδια λέξη, εκεί όμως όπου η έκφραση ήταν μακρύτερη ή έκανε να χάνεται το νόημα, τότε, χωρίς να το εγκαταλείπουμε, το αποδώσαμε με άλλη λέξη. Η ελληνική, μεταφρασμένη σε μια άλλη γλώσσα δεν μπορεί πάντοτε να αποδοθεί ομοιοτρόπως, και αυτό συμβαίνει με όλες τις γλώσσες εις τις οποίες μεταφράζεται. Συχνά, η λέξη που είναι κομψή εις τη μια γλώσσα συμβαίνει να μην είναι στην άλλη, και αυτή που είναι κεφαλαιώδης στη μία δεν είναι και στην άλλη…Έτσι, δεν είναι δυνατό να ακολουθείται πάντοτε η ελληνική έκφραση, παρά εκείνο που πρέπει να φυλαχτεί είναι το νόημα».

Άγιος Κύριλλος

Και το αποτέλεσμα του μεταφραστικού εγχειρήματος των αγίων Κύριλλου και Μεθοδίου…η μορφή και ο τύπος του σλαβικού κειμένου υπήρξαν στη συνείδηση των Σλάβων ό,τι για τους Έλληνες αποτελεί το πρωτότυπο και παραδεδομένο ως θεόπνευστο ελληνικό κείμενο!Οι δύο άγιοι διαμόρφωσαν την πολιτισμική ταυτότητα των σλαβικών χωρών πριν απο περίπου 1150 περίπου έτη δίδοντας τους την δυνατότητα να αυτοπροσδιορίζονται βάσει των πολιτιστικών και πνευματικών δεδομένων, που με τόσο σεβασμό τους προσέφεραν.