Θρησκευτικά
Βλέπετε 1–33 από 138 αποτελέσματα
-
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες, Πανεπιστημιακά
Συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στους Απελευθερωτικούς Αγώνες του Ελληνισμού (15ος-20ος αι.)
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες, ΠανεπιστημιακάΣυμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στους Απελευθερωτικούς Αγώνες του Ελληνισμού (15ος-20ος αι.)
Το παρόν έργο επικεντρώνεται σε πρόσωπα και γεγονότα, που σχετίζονται με την προσφορά της Εκκλησίας (κληρικολαϊκού σώματος του Χριστού) στους απελευθερωτικούς αγώνες του Ελληνισμού. Η συμβολή αυτή αξιολογείται ως σημαντική, τόσο για τη διατήρηση της αγάπης για την ελευθερία και του αγωνιστικού φρονήματος για την επίτευξη της, όσο και για την επιτυχή έκβαση των εθνικών αγώνων των υπόδουλων Ελλήνων, καθώς η προσήλωση στην Ορθοδοξία αποτελούσε τον κρίσιμο συνεκτικό ιστό της εθνικής τους ταυτότητας. Με τον τρόπο αυτό επιβεβαιώνεται η σύνδεση της θρησκευτικής πίστης με την εθνική ταυτότητα, ως προϋπόθεση για τη διατήρηση της δεύτερης, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων.
SKU: n/a -
Θρησκευτικά
Θεός – κόσμος – άνθρωπος: Διαλογικές και διαθρησκειακές συζητήσεις
Η δια επιστημονικής συζητήσεως μετ’ αναντιλέκτων λογικών επιχειρημάτων μεταξύ των οπαδών των διαφόρων θρησκειών, συστημάτων και ιδεών του κόσμου απόδειξις περί του ποία θρησκεία είναι η αληθής και η ως εκ τούτου λύσις του μεγάλου αινίγματος της ανθρωπότητος, υπάρχει ή δεν υπάρχει άλλη ζωή. Είς αποπλανηθείς οδοιπόρος, τον οποίον θα ονομάσω μεν κατηχούμενον, εκάθητο κατά τας αρχάς του μηνός Απριλίου εις εξοχικόν τι τοπίον πλησίον εξωκκλησίου τινός και παραπλεύρως πηγής, εξ ης ανέβλυζεν ύδωρ διαυγές και ενώπιον εξαισίας πολυποικίλου και ανθηράς βλαστήσεως κατηφής και παραδεδομένος εις βαθείας σκέψεις· τέλος, εγερθείς και τύπτων το στήθος του αναφωνεί μετ’ απελπισίας.
SKU: n/a -
Θρησκευτικά
Οι επίβουλοι του Γένους και παραχαράκτες της ιστορίας μας
Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια γίνεται μεγάλη συζήτηση για την ταυτότητα του νέου Ελληνισμού και την σχέση της με την ταυτότητα του κατοίκου της Ρωμαϊκής ή Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Όταν κάνουμε λόγο για ταυτότητα δεν εννοούμε τα στοιχεία τα οποία θα περιέχει η νέα αστυνομική ταυτότητα του Έλληνα ή η ηλεκτρονική ταυτότητα, αλλά εννοούμε τα στοιχεία που συγκροτούν την υπόσταση του Γένους μας. Πρέπει δε να πούμε ότι διατυπώνονται διάφορες απόψεις πάνω στο θέμα αυτό. Από την μια μεριά υπάρχουν νεοέλληνες που αισθάνονται Ευρωπαίοι σε όλες τις εκδηλώσεις τους, και από την άλλη υπάρχουν νεοέλληνες που αισθάνονται ότι έχουν μια πνευματική υποδομή που διαφέρει σαφώς από αυτήν που επικρατεί σήμερα στην “άρχουσα τάξη της Ευρώπης. Το πρόβλημα αυτό δεν είναι σημερινό, αφού παρατηρήθηκε σε πολλούς αιώνες. Πρόκειται βασικά για διαφορετική στάση ζωής, όπως φαίνεται στην διάσταση απόψεων μεταξύ των ορθολογιστών-στοχαστών θεολόγων και των ησυχαστών θεολόγων της Ορθοδόξου Παραδόσεως. Μπορούμε να σχηματοποιήσουμε την διαφορά αυτή με τους όρους Ρωμηοσύνη και Φραγκοσύνη. Φυσικά, όταν κάνουμε λόγο για Ρωμηοσύνη, δεν πρέπει να την εννοούμε ιδεολογικά και εθνικιστικά.
Πέρα από την αναφορά στα ιστορικά πλαίσια του όρου, τα οποία είναι απαραίτητα στοιχεία, η Ρωμηοσύνη είναι τρόπος ζωής, διακρίνεται για την Ορθοδοξία, την ελληνιστική παράδοση και την πολυεθνικότητα. Αυτό ακριβώς βιώθηκε με διαφορετικούς τρόπους, κατά την διάρκεια της Ρωμαίικης Αυτοκρατορίας και κατά την διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας. Ρωμηοσύνη, τελικά, είναι η αυθεντική και ρεαλιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων της ζωής και του θανάτου. Ρωμηοί είναι όσοι, εμπνεόμενοι από την χάρη του Θεού, αγαπούν ειλικρινά και θυσιαστικά, υπομένουν στις δοκιμασίες της ζωής, ευγνωμονούν και ευχαριστούν τον Θεό, έχουν προσευχητική ύπαρξη, αφού από τα έγκατα της υπάρξεώς τους βγαίνει αβίαστα καί αυθόρμητα το “δόξα σοι ο Θεός”, ξέρουν να συγχωρούν και να ευεργετούν και τους μεγαλύτερους εχθρούς, είναι ταπεινοί, μέσα από τον αγώνα του θυμικού της ψυχής, για να παραμένουν στην τάξη των θεουμένων.
SKU: n/a -
Θρησκευτικά
Η μεγάλη επιλογή του ανθρώπου: Από την αυγή της ιστορίας έως των εσχάτων
Την αληθινή και πραγματική θεογνωσία και αυτογνωσία ο άνθρωπος αποκτά μόνο δια της οδού της έμπρακτης αγάπης. Αγαπώντας το Θεό και τους ανθρώπους ο άνθρωπος γνωρίζει εμπειρικά ότι η ψυχή του είναι χριστοειδής και αθάνατη. Η εμπειρία της έμπρακτης αγάπης ως μέθοδος της θεογνωσίας και ανθρωπογνωσίας είναι ένα από τα Ευαγγέλια, το οποίο ο Θεάνθρωπος χάρισε στο ανθρώπινο γένος.
Χρησιμοποιώντας τη μέθοδο αυτή ο άνθρωπος γρήγορα βρίσκει και το Θεό και τον εαυτό του. Ενώ στους δρόμους του μίσους ο άνθρωπος εύκολα χάνει και το Θεό και τον εαυτό του.
Έχοντας εισαχθεί και χρησιμοποιηθεί από τον Θεάνθρωπο η μέθοδος αυτή της θεογνωσίας και αυτογνωσίας έγινε και παρέμεινε οριστικά μέθοδος ορθόδοξης γνωσιολογίας.SKU: n/a -
Θρησκευτικά
Ο Άνθρωπος: Ποίημα και εικόνα του Αρχετύπου
Ο άνθρωπος είναι ένα θαυμάσιο, πολύτιμο δημιούργημα του Θεού, ιδίως ο άγιος άνθρωπος. Είναι αστέρι του Θεού. Είναι λαμπρό άνθος, πανέμορφο και αγνό. Περήφανη κέδρος. Ακριβό μαργαριτάρι. Ωραίο καρποφόρο δέντρο στον παράδεισο του Θεού. Πραγματικά, θαυμάσιο δημιούργημα του Θεού είναι ο άνθρωπος. Δόξα στον Δημιουργό και Προνοητή του! Δόξα στον Σωτήρα του, που άνοιξε τις πύλες της αθανασίας για το πολυαγαπημένο του πλάσμα!
Από την υπερβολική αγάπη για τον εαυτό μας προέρχονται όλα τα πάθη: ψυχρότης, αναισθησία, μοχθηρία, ζήλεια, μίσος, φθόνος, φιλαργυρία, ματαιότης, ραθυμία, υποκρισία… Να μη λυπηθής σε τίποτα τον παλαιό σου άνθρωπο και θα πλήξης τα πάθη σου στη ρίζα τους… Όλη η σοφία του Χριστιανού βρίσκεται στο να αντιστρατεύεται τους τρεις εχθρούς του: τα πάθη του, τον κοσμικό τρόπο ζωής και τον Διάβολο, κατά τον χρόνο της «εδώ» ζωής του. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Ο άνθρωπος είναι το μόνο ον σ’ όλους τους κόσμους που εκτείνεται από τον παράδεισο ως την κόλαση. Το διαπασών της ανθρώπινης σκέψεως, των ανθρώπινων λογισμών, της ανθρώπινης αισθήσεως και διαθέσεως δονείται σε πολύ μεγαλύτερο εύρος από των αγγέλων και των διαβόλων. Μεγαλύτερο από τους αγγέλους διότι ο άνθρωπος μπορεί να κατέλθει ως το διάβολο, μεγαλύτερο από τον διάβολο, διότι μπορεί να υψωθεί ως τον Θεό. […] (Α΄ Τιμ. στ΄, 12)
SKU: n/a -
Θρησκευτικά
Η πορεία του κόσμου χωρίς τον Θεάνθρωπο: Η αποστασία των εσχάτων
Υπάρχουν πολλές άγρυπνες και ευαίσθητες συνειδήσεις ορθοδόξων, των οποίων όμως η φωνή και η στάση δεν φθάνουν στις ακοές και στα όμματα των πολλών και των πολλοίς αδιαφόρων ανθρώπων. Αντίθετα προβάλλονται και μεγαλύνονται οι φωνές όσων υμνούν και προσκυνούν το θηρίο της Αποκαλύψεως, τον θρησκευτικό συγκρητισμό του Αντιχρίστου, την ισοπέδωση θρησκειών και ομολογιών, το πολυπολιτισμικό και πολυθρησκευτικό μοντέλο της δήθεν νέας εποχής, που επαναφέρει την ανθρωπότητα στο σκοτάδι και στην διαφθορά της προ Χριστού εποχής, η οποία είχε γεράσει και φθαρεί μέσα στα πάθη της ατιμίας. Κατά το μέτρο που εκδιώκεται ο Χριστός και αποχριστιανίζεται ο κόσμος και μάλιστα ο δυτικός και «πολιτισμένος» με ευθύνη του παπισμού και προτεσταντισμού κατά το ίδιο μέτρο το κενό καλύπτει ο διάβολος. Μεταλλάσσεται η αλήθεια του Θεού, η αληθινή θεογνωσία του ευαγγελίου με το ψεύδος της νέας ειδωλολατρίας, και του συγκρητισμού με συνέπεια να ατονίσει η τήρηση των εντολών και να φθάσουν οι άνθρωποι εις αδόκιμον νουν, πεπληρωμένοι πάσης κακίας ακόμη και στη διάπραξη της πιο απεχθούς ακαθαρσίας του σοδομισμού, της επαινουμένης δυστυχώς σήμερα από πολλούς, ομοφυλοφιλίας, όπως ακριβώς παρουσιάζει ο Απόστολος Παύλος την προ Χριστού εποχή στο πρώτο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής, στην οποία θέλουν να μας επαναφέρουν ως δήθεν νέα εποχή οι του συγκρητισμού και της πανθρησκείας διεθνείς συνωμότες. Όσες συναντήσεις και αν γίνουν του πάπα με «ορθοδόξους» θεολόγους και κληρικούς, η μόνη οδός επανευαγγελισμού των χριστιανών είναι η εν μετανοία επάνοδος, η μίμηση του Αποστόλου Πέτρου στα δάκρυα που έχυσε για την άρνηση του Χριστού, του πάπα τώρα για την άρνηση της αγίας Ορθοδοξίας, των κοινών Πατέρων και Αγίων της πρώτης χιλιετηρίδος. […] (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
[…] Σε αυτό μας το πόνημα κάνουμε μία αναδρομή ιστορική, για να καταδείξουμε τα αίτια που οδήγησαν στο Σχίσμα της Εκκλησίας (1054), τις εξελίξεις κατόπιν στον χώρο της παπικής εκκλησίας, πώς διαμορφώθηκε ο παπισμός μετά την επικράτηση των Φράγκων με τον Καρλομάγνο, και πώς ο παπισμός συνετέλεσε στην καταστροφή της Ευρώπης, αλλά και όλου του κόσμου αφού «έδιωξαν» τον Χριστό από τον κόσμο και την θέση του κατέλαβε, «ο Αλάθητος Πάπας». Πως ο παπισμός υπήρξε το αίτιο για τα μετέπειτα σχίσματα του Λουθήρου, του Καλβίνου κ.ά.. Πως ο παπισμός οδήγησε τους λαούς στην αποστασία και αθεΐα. Πως ήταν η αιτία στην αναγέννηση να επανέλθη η Ευρώπη στις κακοδοξίες του προχριστιανικού κόσμου και έτσι να οργανωθούν σε στοές και λέσχες οι Ιλλουμινάτοι, οι Μασόνοι (που αναφέρουμε στο βιβλίο μας «Η πτώση του Εωσφόρου και η εξαπάτηση της άνθρωπότητος δια μέσου των αιώνων»).
SKU: n/a -
Θρησκευτικά
Ρωμαϊκό Οδοιπορικό Τόμος Β’: Το γένος σε νέα αιχμαλωσία
Στο Βυζάντιο, όπως ξέρουμε, η θεολογία ήταν ό,τι για τους νεοέλληνες η πολιτική. Ο λαός συζητούσε τα δόγματα και άλλα θεολογικά θέματα στην καθημερινή του ζωή. Ήταν η επικαιρότητα της εποχής, θα λέγαμε. Και η διαμάχη Παλαμά-Βαρλαάμ δεν έγινε καθόλου ερήμην του λαού, αλλά πέρασε στην παράδοσή του και έδωσε νέα ένταση στα λαϊκά ρέματα του κατέβαιναν από τα κεφαλάρια της μεσαιωνικής μας παράδοσης. Αυτή, λοιπόν, η συγκλονιστική εμπειρία, αυτό το ορθόδοξο βίωμα οδήγησε το εν αιχμαλωσία Γένος μπροστά στο όραμα της Ελευθερίας. Το ομολογεί ο Γέρος του Μωριά, το ομολογούν στ’ απομνημονεύματά τους και σε εκατοντάδες έγγραφα όλοι οι καπεταναία, όλοι οι ήρωες της Εθνεγερσίας, το ομολογεί αυτή η ίδια η Επανάσταση στα επίσημα κείμενά της και τις διακηρύξεις της. Αλλά πάνω απ’ όλους, αυθεντικά θα λέγαμε, ερμηνεύων τον ιερό αγώνα και την μεταβυζαντινή μας παράδοση, το ομολογεί και το διακηρύσσει ο Μακρυγιάννης, αυτός ο αρματωμένος μυστικός λαϊκός θεολόγος, αυτός ο μυστικός Πατέρας της Εθνεγερσίας, της νεκρανάστασης του Γένους, είναι σκεύος εκλογής και φορέας γνήσιου ορθόδοξου βιώματος και ορθόδοξης πνευματικότητας.
Η αυθεντικότερη έκφραση της λαϊκής θρησκευτικής μας παράδοσης. Και παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες του, εμφανείς άλλωστε και στα Απομνημονεύματα, που φέρει και αυτός το μερίδιο της ευθύνης του για τους εμφύλιους σπαραγμούς μέσα στην Επανάσταση, είναι ο άμωμος. Είναι ακόμα -και μετά την Επανάσταση- ο εν αιχμαλωσία και αντιστέκεται και μάχεται, όπως και στα χρόνια της δουλείας, της τουρκοκρατίας. Ο Μακρυγιάννης είναι δημιούργημα του Ακτίστου Φωτός και της ασκητικοκοινοβιακής μας Παράδοσης. Γι’ αυτό οι υλόφρονες και οι άθεοι, οι οπαδοί του δυτικού ορθολογισμού βρίσκονται έξω από την Παράδοση και έξω από την εθνεγερσία, επειδή η Παράδοση και η Επανάσταση είναι έργα πιστών ανθρώπων, εκείνων που αυθεντικά εκφράζει και ερμηνεύει ο Μακρυγιάννης. Μέσα στον Μακρυγιάννη ζει και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, όπως τον βίωσε η λαϊκή θρησκευτική μας παράδοση στους χρόνους της δουλείας. Μια κοινότητα μελλοθανάτων όπως ήταν οι εν αιχμαλωσία αδελφοί μας πορεύονται την οδό της θεώσεως, που δεν είναι άλλη, και στους έσχατους καιρούς μας για το Γένος, από εκείνη του Σταυρού…
SKU: n/a -
Θρησκευτικά
Ρωμαϊκό Οδοιπορικό Tόμος Α΄: Αναδρομή στις ρίζες μας
Κέντρο του Βυζαντινού Ρωμαίικου πολιτισμού ήτο ο Θεάνθρωπος Χριστός. Ανέπτυξε τα μεγάλα πολιτιστικά επιτεύγματα του Βυζαντίου, την εξημέρωση των ηθών, την φιλαλληλία και κοινωνική πρόνοια, την νομοθεσία, την φιλοσοφία, την τέχνη, τις επιστήμες, τις μεγάλες ιεραποστολικές και εκπολιτιστικές του προσπάθειες. Είναι κρίμα ότι, επηρεασμένοι από τον δυτικό ορθολογισμό και και ουμανισμό δεν ημπορούμε να αισθανθούμε το Βυζάντιο, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, την Αγιά-Σοφιά.
Λίγοι σήμερα, ακόμη και Βυζαντινολόγοι, κατανοούν εσωτερικά το Βυζάντιο. Η πνευματική μας αίσθησις έχει αρρωστήσει. Χαρακτηριστικό του Θεανθρωποκεντρικού Βυζαντινού πολιτισμού είναι η εσωτερική ενότης όλων των πτυχών του. Φιλοσοφία, τέχνη, πολιτική, παιδεία, οικογένεια, όλα έχουν κοινό κέντρο και άξονα τον Χριστό. Έτσι ο Βυζαντινός δεν διχάζεται. Όλα περνούν μέσα στην Εκκλησία, για να μεταμορφωθούν και χαριτωθούν. Αθεϊστική πολιτική ή αθειστική παιδεία π.χ. στο Βυζάντιο ήταν αδιανόητα. Άλλο χαρακτηριστικό του πολιτισμού αυτού είναι ότι δεν έδιδε απόλυτη, αλλά σχετική αξία σε όλες τις πολιτιστικές αξίες. Ακόμη και αυτό το ίδιο το Κράτος είχε αξία, μόνο ως προθάλαμος της Βασιλείας του Θεού.
Οι Βυζαντινοί ποτέ δεν έκαναν το λάθος να θεοποιήσουν το κράτος ή την τέχνη, ή κάποια ιδεολογία και χάριν αυτών να θυσιάσουν τα συγκεκριμμένα ανθρώπινα πρόσωπα. Ο πολιτισμός γι’ αυτούς δεν ήταν τέλος, σκοπός, ήταν οδός και μέσον για τον ουρανό. Δεν ήταν πολιτισμός αυταρκείας και επάρσεως αλλά ταπεινώσεεως. Δεν ετροφοδοτείτο από την φιλαυτία (εμπαθής αγάπη για τον εαυτό μας και αυτοπροβολή), αλλά από την φιλοθεΐα (απαθής καθαρή αγάπη προς τον Θεό) και φιλανθρωπία (απαθής αγία αγάπη προς κάθε άνθρωπο). Έτσι κατά βάθος ήταν πολιτισμός πνευματικός και ασκητικός και όχι ευδαιμονιστικός και υλιστικός. Δεν έκρυβε από τους ανθρώπους τον ουρανό, αλλά ελευθέρωνε τον άνθρωπο από την φυλακή της εγκοσμιότητος, του φθαρτού, του πεπερασμένου.
Αυτή η πνευματικότης έκανε τον Βυζαντινό Ρωμαίικο Πολιτισμό να είναι παιδαγωγικός πολιτισμός. Αυτή η πνευματικότης τού έδωσε την δυνατότητα να επιβιώσει επί τόσους αιώνες, παρά τις τόσες επιθέσεις, ακόμη και μέσα στην Τουρκοκρατία. Αυτός παραμένει και σήμερα ο αυθεντικός πολιτισμός του Γένους μας.
SKU: n/a -
Θρησκευτικά
Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας μετά της ερμηνείας αυτών
ΤΟ ΑΠ’ ΑΙΩΝΟΣ ΑΠΟΚΡΥΦΟΝ ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΟΙΣ ΑΓΝΩΣΤΟΝ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ
Ποίο ήταν το “μυστήριο της ευσεβείας”. Το μυστήριο αυτό ήταν μυστικό, απόκρυφο και προαιώνιο σχέδιο της Παναγίας Τριάδος και επομένως άγνωστο και στους Αγγέλους και στους ανθρώπους. Τώρα όμως που το θείο αυτό σχέδιο εκπληρώθηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος του, μπορούμε να διακρίνουμε καθαρά τις κύριες φάσεις του και να επισημάνουμε τα βασικά πρόσωπα που εκλήθησαν να παίξουν σημαντικό και πρωτεύοντα ρόλο στην εκπλήρωσι και την επιτυχία του.
Βλέποντας έτσι προς τα πίσω την όλη ιστορία της ανθρωπότητας και μάλιστα την ιερή ιστορία της σωτηρίας του ανθρώπου, διαπιστώνουμε, ότι το πρόσωπο της Παρθένου Μαρίας κατέχει κεντρική θέσι στο “Μυστήριο της Ευσεβείας” στην εκπλήρωσι δηλαδή της “αρχαίας και αληθινής βουλής” του Θεού. Διότι η Θεοτόκος, υπηρετώντας στην ενσάρκωσι του Θεού, απετέλεσε το βασικό κλειδί για τη φανέρωσι της προαιώνιας αυτής “βουλής” (= αποφάσεως) του Θεού στους “επί γης” ανθρώπους και τους “εν ουρανοίς” αγίους Αγγέλους.
“Ο Θεός Πατήρ, λέγει ο Δαμασκηνός… είχε προγνωστικώς προορίσει την Θεοτόκο Μαρία ως Μητέρα του Μονογενούς Υιού Του… ο θείος αυτός “προορισμός” της Παναγίας είναι ασφαλώς ακατανόητος (δι’ ημάς, ουχ ήττον όμως συμπίπτει εν τω Θεώ με την προαιώνιόν του πρόγνωσιν της ελευθέρας προαιρέσεως και της αξίας και της προσωπικής αγιότητας της Παναγίας).
Ο Παράδεισος της Εδέμ είναι ο πρώτος βιβλικός τύπος της Παρθένου. Ο Θεός εδημιούργησε το Παρθένο δάσος και μέσα στην παρθενική ομορφιά του ετοποθέτησε το ωραιότερό του δημιούργημα τον άνθρωπο.
Η Εκκλησία, πολύ γρήγορα, είδε εδώ την πρώτη προτύπωσι της Θεοτόκου: Η Παρθένος είναι ο νέος Παράδεισος που φύτευσε ο Δημιουργός μέσα στον χώρο και τον χρόνο της ιστορίας. Απ’ το δεύτερο αυτό Παράδεισο πήγασαν όλες οι ευλογίες για την ανθρωπότητα. Και το σπουδαιότερο: Ενώ ο πρώτος Παράδεισος είχε για κάτοικό του τον χοϊκό Αδάμ, τον “μυστικό Παράδεισο” λαμπρύνη η παρουσία του νέου Αδάμ, του Ιησού.SKU: n/a -
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες
Παχώμιος Ρουσάνος: Η συνεισφορά του ως διδασκάλου στη Λειμωνιάδα Σχολή της Ιεράς Μονής Λειμώνος
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες ΚυκλοφορίεςΠαχώμιος Ρουσάνος: Η συνεισφορά του ως διδασκάλου στη Λειμωνιάδα Σχολή της Ιεράς Μονής Λειμώνος
Ο Παχώμιος Ρουσάνος με τις γνώσεις του, τη φιλομάθειά του, την άοκνη προσπάθειά του να εμψυχώσει τον καταβεβλημένο ηθικοπνευματικά λαό σε χαλεπούς καιρούς, αντέταξε πυλώνα
ηθικό και προέτρεψε στη γνώση και τη μάθηση ως αντίβαρο της ροπής του λαού σε αμάθεια, απαιδευσία και ανηθικότητα. Ασυμβίβαστος, πολεμικός, αμερόληπτος, αδέκαστος, νηπτικός, ένας χαρακτήρας ανθρώπου που κερδίζει τον θαυμασμό κάθε απλού πολίτη που έρχεται σε επαφή με τα έργα του. Δικαίως, θεωρώ, κερδίζει τον τίτλο του Προδρόμου του Πατροκοσμά, αν όχι αυτόν του πρώτου διδάσκαλου του γένους.SKU: n/a -
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες, Πανεπιστημιακά
Εκλογή Ψαλμών Νικηφόρου Βλεμμύδη: Λατρευτική, Γραμματολογική και Ερμηνευτική Προσέγγιση
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες, ΠανεπιστημιακάΕκλογή Ψαλμών Νικηφόρου Βλεμμύδη: Λατρευτική, Γραμματολογική και Ερμηνευτική Προσέγγιση
Η εκπόνηση της παρούσης έρευνας πραγματεύεται την μελέτη του έργου “Εκλογή Ψαλμών”, του ιερομονάχου Νικηφόρου Βλεμμύδη, ενός εκ των διαπρεπών εκκλησιαστικών συγγραφέων των υστεροβυζαντινών χρόνων, με βαθιά θεολογική και φιλοσοφική κατάρτιση. Η εντρύφιση στην χειρότερη παράδοση του έργου αποκαλύπτει την σημαντική θέση του στη λατρεία της Εκκλησίας. Το εγχείρημα της κριτικής εκδόσεως του λειτουργικού αυτού έργου, με τις πολλές δυσκολίες του, λόγω των πολλών αντιγραφών του, ανοίγει το δρόμο για την λειτουργική αγιολογική και θεολογική προσέγγιση του έργου. Το επόμενο βήμα μετά την εξωνυχιστική μελέτη της χειρογράφου παραδόσεως του έργου είναι η ερμηνευτική προσέγγισή του. Η προσπάθεια του Βλεμμύδη να δημιουργήσει ένα λειτουργικό έργο με βάση την επιλογή των στίχων του Ψαλτηρίου και την συνένωσή τους στη δημιουργία νέων Ψαλμών με καινούργιο πλέον νοηματικό περιεχόμενο είχε από μόνη της ερμηνευτικές προθέσεις. Οι Ψαλμοί ή οι στίχοι που επιλέγονται απ’ αυτούς στη διαμόρφωση της θείας λατρείας έχουν ως γνώμονα τη θεματολογία των κατ’ έτος εορτών, κινητών ή ακινήτων. Άρα, ο Βλεμμύδης ακολουθώντας την λειτουργική παράδοση της Εκκλησίας στην περίπτωση της “Εκλογής Ψαλμών” επιλέγει τους στίχους από το Ψαλτήριο για να ερμηνεύσει αναλυτικώς ή και να θεολογήσει πάνω στο νόημα κάθε εορτής, δεσποτικής, θεομητορικής ή αγίων μέσα σε καθαρώς λειτουργικό πλαίσιο.
Η παρούσα μελέτη αφορά, σε πέντε στάδια: α’. την μελέτη της χειρογράφου παραδόσεως του έργου, β’. την διερεύνηση της εξελίξεως του έργου με τις ποικίλες προσθαφαιρέσεις του, γ’. την κατάρτιση του κριτικού υπομνήματος, δ’. την ερμηνευτική σχέση των δύο έργων του Βλεμμύδη, “Εξήγησις των Ψαλμών του Δαβίδ” και “Εκλογή Ψαλμών” και ε’. την επιρροή της προγενέστερης πατερικής ερμηνευτικής παραδόσεως του Ψαλτηρίου στο έργο του Βλεμμύδη “Εξήγησις των Ψαλμών του Δαβίδ” και κατά συνέπεια στο έτερον έργο του, “Εκλογή Ψαλμών”
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ
ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΚΩΔΙΚΕΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΛΕΜΜΥΔΗΣ
ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΝ ΨΑΛΜΩΝ
Η ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ “ΕΚ ΛΟΓΗ ΨΑΛΜΩΝ”
ΤΙΤΛΟΣ ΚΑΙ ΔΟΜΗ ΤΗΣ “ΕΚΛΟΓΗΣ ΤΩΝ ΨΑΛΜΩΝ”
ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΣΤΙΧΩΝ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΕΚΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΣΤΙΧΩΝ ΣΤΗΝ ΥΣΤΕΡΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ “ΕΚΛΟΓΗΣ ΤΩΝ ΨΑΛΜΩΝ” ΤΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΒΛΕΜΜΥΔΗ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ “ΕΚΛΟΓΗΣ ΤΩΝ ΨΑΛΜΩΝ”
ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ
ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΑ ΤΑΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ ΕΟΡΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑSKU: n/a -
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες
Πλωτίνος Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης και Γρηγόριος Ρεφερενδάριος: Εγκώμια στον Άγιο Δημήτριο
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες ΚυκλοφορίεςΠλωτίνος Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης και Γρηγόριος Ρεφερενδάριος: Εγκώμια στον Άγιο Δημήτριο
Η σειρά «Ελλήνων Γραφή», την οποία οι εκδόσεις Μπαρμπουνάκη εγκαινιάζουν με το παρόν βιβλίο, οραματίζεται να προσφέρει στο ευρύ αναγνωστικό κοινό, αλλά και στους ειδικούς κείμενα της αρχαίας ελληνικής και βυζαντινής γραμματείας μεταφρασμένα στη σύγχρονη ελληνική γλώσσα και κατάλληλα σχολιασμένα, καθώς και κείμενα της νεοελληνικής γραμματείας, με αναλυτική εισαγωγή για τον συγγραφέα, το έργο του και το είδος του κειμένου που παρουσιάζεται. Η σειρά συμπεριλαμβάνει όλα τα είδη των κειμένων, πολλά από τα οποία είναι σχεδόν άγνωστα και δυσεύρετα στο αναγνωστικό κοινό.
Στο βιβλίο μας, ο βραβευμένος μεταφραστής – συγγραφέας μετά από μια λεπτομερή εισαγωγή για το εγκώμιο στην αρχαία ελληνική και βυζαντινή γραμματεία και ιδιαίτερα σχετικά με τη βυζαντινή Θεσσαλονίκη, παρουσιάζει, μεταφράζει και σχολιάζει δύο εξαιρετικά εγκώμια του 10ου αιώνα στον άγιο Δημήτριο.
Τα δύο αυτά κείμενα, στα οποία διαφαίνεται η πρόσληψη της αρχαίας και βυζαντινής γραμματείας, αποτελούν σημαντικά προϊόντα του βυζαντινού ρητορικού λόγου του 10ου αιώνα, εφόσον διακρίνονται και για τη λογοτεχνική τους αξία, αλλά και για τις πληροφορίες τους σχετικά με την ιστορία και την κοινωνία της μέσης βυζαντινής περιόδου.
SKU: n/a -
Θρησκευτικά
ΕΣΥ ΠΟΥ ΛΕΓΕΙΣ ΕΙΜΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΟΥ;
Αμαρτάνουμε με τη σκέψη, με το λόγο και με την πράξη. Για να μεταβληθούμε σε καθαρές εικόνες της Υπεραγίας Τριάδος, πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθειες, ώστε να είναι φορείς και έκφραση αγιότητας και οι λογισμοί μας και οι λόγοι μας και τα έργα μας. Η σκέψη, μέσα στον Θεό, αντιστοιχεί στον Πατέρα, οι λόγοι αντιστοιχούνε στον Υιό και τα έργα στο Άγιο Πνεύμα, τον τελειωτή των πάντων. Δεν είναι μικρή η σημασία των αμαρτημάτων των λογισμών στον Χριστιανό, γιατί στους λογισμούς μας, καθώς μαρτυρεί ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος, βρίσκεται όλη η ευαρέστηση μας προς τον Θεό: Γιατί οι λογισμοί αποτελούν την απαρχή, από την οποία προέρχονται οι λόγοι μας και τα έργα μας, οι λόγοι, γιατί αυτοί είτε μεταδίδουν χάρη στους ακούοντες είτε είναι λόγοι σαπροί και γίνονται πειρασμός για ορισμένους ή διαφθείρουν τις σκέψεις και τις καρδιές άλλων, πιο πολύ από τα λόγια ασκούνε επίδραση τα έργα, γιατί το παράδειγμα επιδρά στους ανθρώπους περισσότερο από κάθε τι άλλο, με το να προσελκύουν τους ανθρώπους προς μίμηση τους.
Η συνείδηση στους ανθρώπους δεν είναι τίποτε άλλο παρά η φωνή του πανταχού παρόντος Θεού, ο Οποίος εμπεριπατεί μέσα στις καρδιές τους. Ως Εκείνος που δημιούργησε τα πάντα, και όντας Ένας, ο Κύριος γνωρίζει τους πάντες, όπως γνωρίζει τον Εαυτό Του, γνωρίζει όλες τις σκέψεις, τα θελήματα και τις προθέσεις τους, τα λόγια τους και τα έργα τους τόσο τα παρόντα, όσο και τα παρελθόντα και τα μέλλοντα. Όσο κι αν προτρέχω κάπου με τις σκέψεις μου και τη φαντασία μου. Εκείνος είναι εκεί πριν από μένα, “Που πορευθώ από του Πνεύματος Σου και από του προσώπου Σου που φύγω;” (Ψαλμ. ΡΛΗ’. 7.) Ω! Αν στρέφαμε την προσοχή μας για να δούμε τα επακόλουθα των αμαρτιών μας ή των καλών μας έργων. Πόσο προσεκτικοί θα ήμαστε τότε αποφεύγοντας την αμαρτία και πόσο ζηλωτές θα ήμαστε του καλού. Αν η καρδιά είναι καθαρή, τότε ολόκληρος ο άνθρωπος είναι καθαρός. Κι αν είναι ακάθαρτη η καρδιά, τότε ο όλος άνθρωπος είναι ακάθαρτος. Εδώ έγκειται ο αγώνας του Χριστιανού. Όλοι οι Άγιοι με νηστεία, αγρυπνία, προσευχή και θεοφροσύνη, με την ανάγνωση του λόγου του Θεού, με το μαρτύριο, με κόπους και ιδρώτες αποκτούσανε καθαρή καρδιά κι έτσι το Άγιο Πνεύμα ενοίκησε μέσα τους, τους καθάρισε από κάθε ρύπο και τους εξαγίασε με αγιασμό αιώνιο.
Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης
SKU: n/a -
Βαλκάνια Ορθόδοξα, Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες
Ευαγγελισμός: Ανασυγκρότηση της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας από τα ερείπια
Βαλκάνια Ορθόδοξα, Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες ΚυκλοφορίεςΕυαγγελισμός: Ανασυγκρότηση της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας από τα ερείπια
Η Αλβανία είναι μια όμορφη χώρα με πλούσια ιστορία, που καυχάται ότι έχει μακρά χριστιανική παράδοση από τα χρόνια του Απ. Παύλου, με κυρίαρχη τη χριστιανική πίστη επί δεκαπέντε περίπου αιώνες. Η χώρα υπέστη τον οθωμανικό ζυγό για 500 χρόνια και στη συνέχεια μία ασύλληπτα σκληρή αθεϊστική εκστρατεία, που επιχείρησε να εκριζώσει εντελώς κάθε ίχνος θρησκείας. Πολλοί φοβήθηκαν ότι πράγματι πέτυχε να εξοντώσει το όνομα του Χριστού από την καρδιά και τον νου του λαού της. Η Αλβανία είναι μία χώρα που αποτελεί ένα ακραίο παράδειγμα με μία ολοσχερώς κατεστραμμένη Εκκλησία στους σύγχρονους καιρούς.
Ανορθωμένη, όμως, πάνω στα ερείπια, που σωρεύτηκαν από αυτούς τους διωγμούς, σήμερα υπάρχει μία Εκκλησία που σφύζει από ζωή. Μία Ορθόδοξη Εκκλησία που φροντίζει να ενεργεί ως φως προς εκείνους που ευρίσκονται μέσα στα φυσικά όρια της Αλβανίας. Συγχρόνως, είναι προσηλωμένη στο καθήκον να ακτινοβολεί το μήνυμα του Ευαγγελίου στην οικουμένη. Αυτή η ζωντάνια από πολλούς θεωρείται ως ένα σύγχρονο θαύμα. Η ταχεία ανασύσταση της προκαλεί ερωτήματα στην έρευνα μας: Ποια είναι τα αποτελέσματα αυτής της ανασυγκρότησης; Σύμφωνα με ποιες αρχές ανοικοδομήθηκε αυτή η Εκκλησία; Ποιος παρέλαβε το μήνυμα που μετέδωσε η Εκκλησία της Αλβανίας; Με ποιον τρόπο το προσέλαβαν οι παραλήπτες του;
Αυτά τα ερωτήματα μέχρι σήμερα έχουν επί το πλείστον μείνει αναπάντητα. Γι’ αυτόν τον λόγο μία συστηματική εξέταση τους άξιζε να τα απαντήσει, καθώς είναι κατ’ εξοχήν σημαντικά για τον πολυπολιτισμικό κόσμο μέσα στον οποίο σήμερα ζούμε.
SKU: n/a -
Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες, Πανεπιστημιακά
ΘΡΗΣΚΕΙΑ & ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΥΣΤΕΡΗ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ
Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες, ΠανεπιστημιακάΘΡΗΣΚΕΙΑ & ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΥΣΤΕΡΗ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ
Στην εποχή της ύστερης νεωτερικότητας, όπου κυριαρχεί η ακοινωνησία και η ιδιώτευση του υποκειμένου και σχετικοποιείται κάθε ηθική αξία πανανθρώπινης ισχύος, κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλοπροσφοράς, οι εκάστοτε πολιτισμοί, με τα ιδιαίτερα θρησκευτικά τους υποστρώματα, οφείλουν να συνεισφέρουν στην υπέρβαση αυτών των αποτελεσμάτων καλλιεργώντας τις απαραίτητες αξίες και προοπτικές της συνεργασίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής.
Η παροχή ίσων ευκαιριών πρόσβασης στην κοινωνική και πολιτιστική ζωή όλων ανεξαιρέτως των ανθρώπων θα πραγματοποιηθεί εντός ενός πλαισίου καλλιέργειας και ανάπτυξης διαπολιτισμικά ικανών πολιτών, με ευχέρεια συναναστροφής τόσο με τα άτομα που είναι φορείς της ίδιας πολιτισμικής και θρησκευτικής νοοτροπίας όσο και διαφορετικής κοσμοθεωρητικής αντίληψης. Για να επιτύχουμε την ομαλοποίηση της ανθρώπινης κοινωνίας και την πρόοδό της στην εποχή της ύστερης νεωτερικότητας χρειάζεται να πατάξουμε τη μισαλλοδοξία μεταξύ των πολιτισμών και των θρησκειών, να εξαλείψουμε τη νοοτροπία όπου η καθεμία και ο καθένας θα κατηγορεί τους άλλους, τους ξένους, τους διαφορετικούς για εχθρότητα, οπισθοδρόμηση και βαρβαρότητα.
SKU: n/a -
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες
Η εξέλιξη της βυζαντινής Λειτουργίας
Η αποκάλυψη της ιστορικής πορείας της διαμορφόσεως των επί μέρους τμημάτων της θείας Λειτουργίας απαιτεί επίπονη προσπάθεια, πολύπτυχη αναδίφηση αλλά και συστηματική γνώση όλων των κλάδων της Θεολογίας, από την ιστορία της Λατρείας και των δογμάτων μέχρι την εκκλησιαστική γραμματεία, την ποιμαντική και τους κανόνες της εκκλησίας. Μόνον έτσι μπορεί να φωτιστούν σκοτεινά ζητήματα και να διελευκανθούν τα εξελικτικά στάδια της Λειτουργίας, η οποία εξεικονίζει όχι μόνο την ευχαριστιακή προς τον Θεό φωνή του πιστού λαού, αλλά και την διαπάλη της εκκλησίας με τα στοιχεία του κόσμου τούτου.
Απόσπασμα από τον Πρόλογο του Καθηγητού Λειτουργικής Γεωργίου Φίλια
SKU: n/a -
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες
Το υπόμνημα του Ιώαννου Ναθαναήλ στη Θεία Λειτουργία και η σχέση του με την προγενέστερη βυζαντινή παράδοση
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες ΚυκλοφορίεςΤο υπόμνημα του Ιώαννου Ναθαναήλ στη Θεία Λειτουργία και η σχέση του με την προγενέστερη βυζαντινή παράδοση
Η ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας του ιερέως Ιωάννου Ναθαναήλ αποτελεί πολύτιμη συμβολή στον τομέα της Ορθόδοξης Λειτουργικής.
Στο έργο του παρουσιάζει μια ερμηνευτική προσέγγιση σε γλώσσα απλή και κατανοητή στο υπόδουλο ελληνικό γένος.
Πρόκειται για ένα σημαντικό σύγγραμμα της μεταβυζαντινής εποχής με το οποίο επιχειρείται η τόνωση της θρησκευτικής συνείδησης, η γνωριμία με την ευχαριστιακή ζωή της Εκκλησίας και η λειτουργική διαπαιδαγώγηση του λαού.
SKU: n/a -
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες
Η Πρόσληψη του έργου του Αγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ από την Ακαδημαϊκή Θεολογία
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες ΚυκλοφορίεςΗ Πρόσληψη του έργου του Αγίου Σωφρονίου Σαχάρωφ από την Ακαδημαϊκή Θεολογία
Ο Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ μπορεί να θεωρηθεί ως ο σημαντικότερος εμπειρικός θεολόγος του εικοστού αιώνα. Προικισμένος με πολλά φυσικά και πνευματικά χαρίσματα, και ευλογημένος με αμέτρητες πνευματικές εμπειρίες, κατόρθωσε να συστηματοποιήσει και να παρουσιάσει στα έργα του θεολογικές έννοιες που άπτονται της ησυχαστικής και νηπτικής παραδόσεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τρόπο ιδιαίτερα σαγηνευτικό, που μπορεί να θέλξει ένα μεγάλο εύρος αναγνωστών. Ως εκ τούτου, δεν προξενεί έκπληξη που η εργογραφία του Αγίου Σωφρονίου προκάλεσε και το έντονο ενδιαφέρον της ακαδημαϊκής κοινότητας, κυρίως στον τομέα της θεολογίας. Παρότι ο Άγιος Σωφρόνιος εκτιμούσε απεριόριστα την εμπειρική θεολογία ως καρπό της κοινωνίας του ανθρώπου με τον Θεό, δεν απομείωνε την αξία της ακαδημαϊκής θεολογίας. Αντιθέτως, αναγνώριζε την αξία της δεύτερης και τιμούσε τους εκπροσώπους της, καθώς θεωρούσε την αποστολή τους αξιέπαινη και απαραίτητη για την Εκκλησία.
SKU: n/a -
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες
Ο Νικόλαος Μεθώνης και η εποχή του
Ο Νικόλαος Μεθώνης, ως λόγιος της εποχής του 12ου αι. είναι δέκτης των επιρροών της φιλοσοφίας και της θύραθεν παιδείας.
Έχει όμως πέρα από τη φιλοσοφική και θεολογική κατάρτιση, την πίστη στην παραδεδομένη διδασκαλία και έτσι μπορεί να καταλάβει που βρίσκονται τα όρια θεολογίας και φιλοσοφίας.
Χρησιμοποιεί τα εργαλεία της φιλοσοφίας, όταν αυτά του είναι απαραίτητα, γι’ αυτό και ο στοχασμός του δεν μπαίνει σε πειραματισμούς και ακροβασίες.
Ήταν περισσότερο ποιμένας παρά φιλόσοφος.
SKU: n/a -
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες
Άγιος Γεννάδιος Σχολάριος: Μεταξύ Ανατολής και Δύσης
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες ΚυκλοφορίεςΆγιος Γεννάδιος Σχολάριος: Μεταξύ Ανατολής και Δύσης
Ο Οικουμενικός Θρόνος σεμνύνεται διά τον Κυρηναίον του Γένους, εν καιρώ πειρασμού και κλύδωνος, Πατριάρχην Άγιον Γεννάδιον Β’, ο οποίος έθεσε τας βάσεις διά την επιβίωσιν του Γένους και την διάσωσιν της πνευματικής και πολιτισμικής ταυτότητος του μετά την Άλωσιν. Ο Γεννάδιος Σχολάριος υπήρξε μια πολυσχιδής και χαρισματική προσωπικότης, πρωταγωνιστής είς τα εκκλησιαστικά, πολιτικά, πολιτιστικά δρώμενα και είς τα θεολογικάς και φιλοσοφικάς συζητήσεις της εποχής του. Λάβαρόν του υπήρξε η αλήθεια της Ορθοδόξου πίστεως, της οποίας υπερημύνθη σθεναρώς τόσον έναντι της σοβούσης τότε λατινικής επιβολής, όσον και έναντι της νέας κυριάρχου πολιτικής και θρησκευτικής επιβολής.
Και σήμερον έχομεν ανάγκην “νέων Γενναδίων” διά να αντιμετωπίσωμεν τας νέας προκλήσεις είς τον χώρον της παιδείας, αι οποίαι συνδέονται με την διάχυτον αξιολογικήν σύγχυσιν, τον ατομοκεντρισμόν και τον ευδαιμονισμόν, την κυριαρχίαν του οικονομισμού και του επιστημονισμού, των νέων τεχνολογιών και της λογικής των είς την εκπαίδευσιν και είς όλην την ζωήν μας, διά να διασώσωμεν τον Ορθόδοξον πολιτισμόν του προσώπου και της αλληλεγγύης και την ευχαριστιακήν χρήσιν της δημιουργίας.
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
SKU: n/a -
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες
ΑΓΙΟΥ ΓΕΝΝΑΔΙΟΥ ΣΧΟΛΑΡΙΟΥ – ΙΙ ΕΡΓΑ ΑΝΤΙΛΑΤΙΝΙΚΑ
Στο πλαίσιο της ανάδειξης των διαφόρων πτυχών της Ορθόδοξης Πνευματικότητας και της προσφοράς της στον σύγχρονο κόσμο, με την Πατριαρχική και Πατρική ευλογία της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου και με την συμμετοχή εκλεκτών ερευνητών θεολόγων, ιστορικών και φιλολόγων, αποφασίσαμε την εκ νέου έκδοση των θεολογικών έργων του Αγίου Γενναδίου Σχολαρίου, και μάλιστα με παράλληλη απόδοση στην νεοελληνική. Στην εργασία μας αυτή λαμβάνουμε υπόψιν μας όλες τις μέχρι σήμερα, κριτικές και μη, εκδόσεις του αποδιδόμενου στον άγιο Γεννάδιο έργου, καθώς και τις πολύ σημαντικές δημοσιεύσεις των τελευταίων 30 ετών που αφορούν στην αναθεώρηση των αποφάνσεων των εκδοτών του έργου του για την χειρόγραφη παράδοση.
SKU: n/a -
Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες
Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Θρησκευτικά, Νέες ΚυκλοφορίεςΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Ο Χριστός είναι για τον άγιο Παΐσιο, όπως και για όλους τους Αγίους, η αληθινή χαρά, που δεν τελειώνει ποτέ αλλά συνεχώς αυξάνει και πληθύνει. “Μόνο κοντά στον Χριστό βρίσκει κανείς την πραγματική, την γνήσια χαρά, γιατί μόνον ο Χριστός δίνει χαρά και παρηγοριά πραγματική. Όπου Χριστός, εκεί χαρά αληθινή και αγαλλίαση παραδεισένια. Όσοι είναι μακριά από τον Χριστό, δεν έχουν πραγματική χαρά. Μπορεί να κάνουν όνειρα: “θα φτιάξω αυτό, θα φτιάξω το άλλο, θα πάω εδώ, θα πάω εκεί”, μπορεί να απολαμβάνουν τιμές ή να τρέχουν στις διασκεδάσεις και να χαίρωνται, αλλά η χαρά που νιώθουν δεν είναι δυνατόν να γεμίση την ψυχή τους. Αυτή η χαρά είναι υλική, κοσμική χαρά, αλλά από υλικές χαρές δεν γεμίζει η ψυχή, και ο άνθρωπος μένει μ’ ένα κενό στην καρδιά του.
SKU: n/a -
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες
Από την Αρχιεπισκοπή Αχριδών (1018) στην Αρχιεπισκοπή Αχρίδος (2022)
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες ΚυκλοφορίεςΑπό την Αρχιεπισκοπή Αχριδών (1018) στην Αρχιεπισκοπή Αχρίδος (2022)
Στά Βαλκάνια τῆς χθεσινῆς καί προχθεσινῆς ἡμέρας τῶν Ἀχριδῶν καί τῆς Ἀχρίδος τά ζήσαμε ὅλα. Πολλάκις τά κατεβάσαμε αἱματοβαμμένα στόν Ἅδη. Εὐτυχῶς ὅμως οἱ ἀναστάσεις «σ’ αὐτή
τή γειτονιά καί βράδυ καί πρωί», ἔχουν πολύ μεγαλύτερη διάρκεια, ἀπό τούς θρήνους στούς τάφους τοῦ Ἅδη. Μέ τίς ἐθνοκτονίες, τίς ἐθνοκαθάρσεις, τίς γενοκτονίες καί τούς ἀναγκεμένους πρόσφυγες, ἀπό ἀνταλλαγές πληθυσμῶν.Ὅμως, ὅλοι μαζί τραγουδήσαμε, μέ τίς παραλλαγές του, «Τό τραγούδι τοῦ νεκροῦ ἀδελφοῦ», στά ἑλληνικά, τῆς «Βόικας» στά ρουμανικά, «Ἡ κόρη καί τ’ ἀδέλφια της» στά σερβικά, «Λάζαρ καί Πετκάκα» στά βουλγαρικά, «Μία μηλιά ἐφύτρωσε», στά σλαβομακεδονικά. Ὁ Ρήγας Φεραῖος (1757-1798) κατέστρωσε στούς ὁραματισμούς του τά ἄλλα Βαλκάνια. Τά μετασχηματισμένα, τῆς συμφιλίωσης καί τῆς καταλλαγῆς, «μέ τή φωτεινή καί βαθιά ἀνθρώπινη βαλκανική ψυχή». Μέ πολιτιστικό καί πνευματικό κέντρο τήν Κωνσταντινούπολη. Ἕδρα
τοῦ χαλιφάτου, ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 16ου καί 20οῦ αἰώνα, διαχρονική ὅμως ἕδρα τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου.SKU: n/a -
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες, Πανεπιστημιακά
ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ
Θεολογικά & Ιστορικά, Θρησκευτικά, Νέες Κυκλοφορίες, ΠανεπιστημιακάΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ: ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΑΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ
Η χριστιανική ιεραποστολή έχει ανάγκη από απεσταλμένους που αφιερώνουν τον εαυτό τους στην διακονία των αδυνάτων και των ελαχίστων, έχει ανάγκη από ιεραποστόλους που φέρουν στίγματα του Σταυρωμένου και Αναστημένου Χριστού. Όπως, ο Χριστός, που έπαθε και πέθανε “έξω της πύλης”, για να συμβολίσει την θυσιαστική του αγάπη για την Σωτηρία όλου του κόσμου, έτσι ακριβώς, έξω της πύλης και η Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη κήρυξε το μήνυμα της Σταυροαναστάσιμης αγάπης, την κλήση εκείνη προς κάθε έναν ανεξαιρέτως για συμμετοχή στο σώμα του Χριστού.
Η ίδια είχε αντιληφθεί πως η οικουμενικότητα και η παγκοσμιότητα του Χριστιανικού παραμερίζει κάθε διαίρεση και διάκριση και προσλαμβάνει στους κόλπους της όλους τους ανθρώπους και τους λαούς με τα ιδιαίτερα γνωρίσματά τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, παρακινούμενη από την ρήση του Κυρίου· “έσεσθε μοι μάρτυρες”, μαρτύρησε παντού, όχι τόσο με τα λόγια, αλλά πρωτίστως με τα έργα της με την καλή και παραδειγματική χριστιανική της ζωή και πολιτεία τον νέο τρόπο ζωής, που εισήγαγε ο Χριστιανισμός στην ιστορία και στον κόσμο.
Με βάση τα δεδομένα αυτά αποδεικνύεται ότι το Ορθόδοξο Δόγμα παράγει ήθος και κοινωνική συμπεριφορά, πνευματική ποιότητα ζωής και πολιτισμό. Δίνεται έτσι η δυνατότητα στους ανθρώπους να αντιληφθούν ότι δεν είναι άσαρκη η Ορθόδοξη πνευματικότητα και ότι δεν υποτιμά τα γήινα και υλικά εφόσον αντιμετωπίζει τον πάσχοντα άνθρωπο ως ενιαία ψυχοσωματική οντότητα. Ταυτόχρονα τον βοηθά να ενταχθεί στην κοινωνία των πιστών που είναι σύμφυτη με την κοινωνία των πολιτών.SKU: n/a
