Θρησκευτικά

Η χριστιανική ιεραποστολή έχει ανάγκη από απεσταλμένους που αφιερώνουν τον εαυτό τους στην διακονία των αδυνάτων και των ελαχίστων, έχει ανάγκη από ιεραποστόλους που φέρουν στίγματα του Σταυρωμένου και Αναστημένου Χριστού. Όπως, ο Χριστός, που έπαθε και πέθανε “έξω της πύλης”, για να συμβολίσει την θυσιαστική του αγάπη για την Σωτηρία όλου του κόσμου, έτσι ακριβώς, έξω της πύλης και η Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη κήρυξε το μήνυμα της Σταυροαναστάσιμης αγάπης, την κλήση εκείνη προς κάθε έναν ανεξαιρέτως για συμμετοχή στο σώμα του Χριστού.
Η ίδια είχε αντιληφθεί πως η οικουμενικότητα και η παγκοσμιότητα του Χριστιανικού παραμερίζει κάθε διαίρεση και διάκριση και προσλαμβάνει στους κόλπους της όλους τους ανθρώπους και τους λαούς με τα ιδιαίτερα γνωρίσματά τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, παρακινούμενη από την ρήση του Κυρίου· “έσεσθε μοι μάρτυρες”, μαρτύρησε παντού, όχι τόσο με τα λόγια, αλλά πρωτίστως με τα έργα της με την καλή και παραδειγματική χριστιανική της ζωή και πολιτεία τον νέο τρόπο ζωής, που εισήγαγε ο Χριστιανισμός στην ιστορία και στον κόσμο.
Με βάση τα δεδομένα αυτά αποδεικνύεται ότι το Ορθόδοξο Δόγμα παράγει ήθος και κοινωνική συμπεριφορά, πνευματική ποιότητα ζωής και πολιτισμό. Δίνεται έτσι η δυνατότητα στους ανθρώπους να αντιληφθούν ότι δεν είναι άσαρκη η Ορθόδοξη πνευματικότητα και ότι δεν υποτιμά τα γήινα και υλικά εφόσον αντιμετωπίζει τον πάσχοντα άνθρωπο ως ενιαία ψυχοσωματική οντότητα. Ταυτόχρονα τον βοηθά να ενταχθεί στην κοινωνία των πιστών που είναι σύμφυτη με την κοινωνία των πολιτών.

Ο φιλαναγνώστης ευρήσει έν δυνατή λεπτομερεία παν τό πρός μελέτην εύρυτέραν τής `Ιεράς ταύτης γής τού Αγιωνύμου “Ορους. ‘Επειδή άχρι τούδε ουδέν, ώς γιγνώσκομεν, συνετάχθη δοκίμιον έν τή καθ ήμάς `Ελληνίδι φωνή λεπτομερές ώς οίον τε περί τού Αγίου “Ορους, μιάς τών Ακροπόλεων αληθώς τής έλληνικής ‘Ορθοδοξίας, ήμεϊς οί ελάχιστοι, φόρον σεβασμού καί αφοσιώσεως άποτίοντες τώ Ιερώ ήμών τούτω Τόπω καί υπό πολλών τού καλού καί τής ενσεβείας φίλων κατά καιρούς παρατρννόμενοι, προέβημεν είς τήν σύνταξιν τής παρούσης πραγματείας, έστω καί ατελούς. Πρός τούτο σχομεν υπ’ όψει τούς περί ‘Αθω σνγγράψαντας παλαιούς τε καί νεωτέρονς, τά έν τοίς άρχείοις τών ιερών Μονών αποκείμενα έγγραφα καί χρυσόβουλλα, εφ’ όσον ήμΐν έπετράπη, καί δ τι &λλσ σχετικόν διευκρινίζον τά κατά τό `Αγιον “Ορος, άποκαλύπτον τήν μεγάλην αυτού θρησκεντικήν καί έθνικήν σημασίαν, άφηγονμενον λεπτομερώς τά κατά τής αυτονομίας αυτού καί τής έλληνικής υποστάσεως χαλκενόμενα καί τούς κινδύνους, ους διατρέχει κατά τούς τελευταίους τούτούς χρόνους.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΥΠΟ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ κ.κ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΟΥ Δ. ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΩΣ ΠΑΣΧΑΛΗ ΑΝΔΡΟΥΔΗ

ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΚΟΣΜΑ ΜΟΝΑΧΟΥ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΟΥ

Τα θαύματα του Χριστού και συγκεκριμένα οι θεραπείες αποτέλεσαν για τους Πατέρες ένα ζωντανό σωτηριολογικό γεγονός, το οποίο αφορά τον κάθε πιστό ξεχωριστά και ταυτόχρονα όλη την Εκκλησία. Για την γραμματειακή παράδοση η θεραπεία κάθε ασθενή που προσέγγιζε τον Χριστό δεν αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός, αλλά μια διαρκή σωτηριολογική και εκκλησιολογική πραγματικότητα που επαναλαμβάνεται στη ζωή της Εκκλησίας και του κάθε πιστού. Οι θεραπείες σηματοδοτούν την εν Χριστώ ψυχική και σωματική μεταμόρφωση κάθε ανθρώπου, αποτελούν παραδείγματα βίου και παρακινούν τους χριστιανούς να αλλάξουν τη ζωή τους δείχνοντας μετάνοια και εμπιστοσύνη για τη θεραπεία τους στον Χριστό, ο οποίος θα τους οδηγήσει από την κατάσταση της φθοράς στην σωτηρία και την αθανασία. Επομένως, ήταν αναπόφευκτο οι θεραπείες του Χριστού να αξιοποιηθούν ποικιλοτρόπως από τους αγίους Πατέρες, για να ερμηνεύσουν τις Γραφές, να ορθοτομήσουν το λόγο της αλήθειας, να συμβουλεύσουν τους πιστούς και να παραγάγουν πλούσιο θεολογικό έργο.