Για τον σκωτικό Διαφωτισμό

Όταν στις αρχές του 1800 ο Βαυαρός επιθεωρητής βιβλιοθηκών Αρετίν, ψάχνοντας στα συρτάρια ενός μοναστηριού των Βενεδικτίνων κοντά στο Μόναχο, ανακάλυψε ένα μάτσο από κιτρινισμένα χειρόγραφα δεν φανταζόταν ότι έκανε μια πολύ σημαντική ανακάλυψη λυρικής-φολκλορικής ποίησης του Μεσαίωνα. Ήταν τα “Κάρμινα Μπουράνα”. Διαβάζοντάς τα σχημάτισε την εντύπωση ότι ήταν σατιρικά στιχουργήματα ατίθασων κληρικών εναντίον του Πάπα και του κλήρου. Γρήγορα, όμως, διαπίστωσε ότι ήταν στον κύριο όγκο τους φοιτητικά τραγούδια της ταβέρνας, του κρασιού, του έρωτα και της περιπλάνησης. Ο όρος “Κάρμινα Μπουράνα” έγινε γνωστός κυρίως από το Γερμανό μουσουργό Καρλ Ορφ που μελοποίησε μερικά από αυτά το 1938.(Από το οπισθόφυλλλο του βιβλίου)