Μελετήματα για την Ψυχανάλυση

Βέβαια το κεφάλαιο των επιδράσεων που δέχτηκε ο Φρόυντ από την ελληνική αρχαιότητα, είτε απευθείας είτε έμμεσα από άλλες πηγές, είναι τεράστιο, χωρίς φυσικά να αφαιρεί ούτε κεραία από το δικαίωμα πατρότητας, που έχει ο ιδρυτής της ψυχανάλυσης πάνω στην επιστήμη του ασυνείδητου. Μια τέτοια άλλωστε σχέση υποταγής στις οποιεσδήποτε πηγές θεωρητικής σύλληψης δε θα τις ήθελε το γονιμοποιό αρχαιοελληνικό πνεύμα, το οποίο είναι πανταχού παρόν, ειδοποιό αλλά και μεταμορφώσιμο ως αρχή επιστημονικής σκέψης στα ριζώματα του ελληνοδυτικού πολιτισμού (λέω ριζώματα με την πρωτογενή και κοσμολογική έννοια που αποδίδει στη λέξη ο Εμπεδοκλής).

Προτιμώ να μιλώ για ενδοφθαλμισμό και διάλογο ανάμεσα στους δύο χώρους, όπως και σε κάθε περιοχή του επιστητού, ένα διάλογο που συνεχίζεται, γιατί η αρχαιότητα είναι ανάμεσα μας ως ένα διαρκές γίγνεσθαι μέσα στις φλέβες του χρόνου, που συμμετέχει με τις σύγχρονες πολιτισμικές δυνάμεις, παρά την κρίση που υφίσταται, στην διαλεκτική πορεία της σκέψης και στην πλανητική περιπέτεια του ανθρώπου, όπως λέει ένας σύγχρονος πλατωνικός και ηρακλειτικός μαζί Έλληνας φιλόσοφος. Βλέπετε μέσα στον αλληλοσπαρασσόμενο κόσμο μας το πνεύμα, συγχρονικό και διαχρονικό μαζί, επιμένει να ιδρύει τις αμφικτυονίες του στις οποίες μας καλεί να γίνουμε ενεργά μέλη.