Η γνώση αυτών των ψυχικών καταστάσεων δεν θα ήταν απαραίτητη, αν ο άνθρωπος μπορούσε να ταπεινωθεί εν Χριστώ, να ζήσει προσγειωμένος και σύμφωνα με αυτή την ταπείνωση να εμπιστευθεί τον εαυτό του στον Χριστό. Αν είχε αυτή τη διάθεση, όλα αυτά τα μπερδέματα που έχει μέσα του θα εξαφανίζονταν σαν καπνός. Ενόσω όμως δεν την έχει, κάποιες ψυχολογικές γνώσεις υπό το φως του Ευαγγελίου θα μπορούσαν να βοηθήσουν να δει τα εσωτερικά του “μπλεξίματα” και να τρέξει στον ιατρό Χριστό.

Η ψυχολογία δεν γνωρίζει ποιος είναι ο εν Χριστώ αναγεννημένος άνθρωπος. Οι Πατέρες τον γνώριζαν. Η ψυχολογία δεν έχει να προσφέρει και πολλά στη θεραπεία των ψυχικών ασθενειών. Η Εκκλησία προτείνει την οδό των εντολών και των αρετών. Ο δρόμος όμως προς την απόκτησή τους είναι μετ’ εμποδίων εξαιτίας των ψυχολογικών καταστάσεων των ανθρώπων, που τους κάνουν να ζουν σε ένα φανταστικό κόσμο. Η Εκκλησία πάντοτε ζούσε στην εποχή της και χρησιμοποιούσε όλη την ανθρώπινη γνώση για να βοηθήσει τις ψυχές να βρουν το δρόμο της σωτηρίας.

Τα κείμενα του π. Συμεών έρχονται να συμβάλουν σε αυτή την κατεύθυνση. Η ενασχόλησή του με τα ψυχολογικά προβλήματα προέκυψε από το εξομολογητήριο. Διαπιστώνοντας στην πράξη τα “μπλοκαρίσματα” των ψυχών και έχοντας μελετήσει σε βάθος τους Πατέρες της Εκκλησίας, συνειδητοποίησε ότι θα βοηθούσε περισσότερο τις ψυχές, αν χρησιμοποιούσε και τη γνώση της ψυχολογίας. Η αλλοίωση της πραγματικότητας από τον άρρωστο ψυχισμό φαινόταν αξεπέραστο εμπόδιο, για να βιώσουν οι ψυχές κατά υγιή τρόπο την πνευματική ζωή. (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)